Maikel Rogie

In het restaurant voel je meteen een klassieke, bourgondische sfeer. Een warme omgeving, met veel hout aan de muren en een fabelachtig uitzicht. Op je bord mag je de klassieke keuken verwachten, met een aantal moderne toetsen in. Wij werken vooral met streekproducten en lokale boeren.

Dat kan ik me niet meer herinneren. Ik was ongetwijfeld nog heel klein. Mijn ouders zaten zelf ook in de horeca dus koken is altijd deel van mijn leven geweest.

Dat besef is langzaam gegroeid. Door de wereld waarin ik opgroeide was het bijna een evidentie.

Er zijn meerdere chefs die me inspireren, ieder met hun eigen stijl. Sang Hoon van L’air Du Temps is zo iemand, net als Yves Mattagne van La Villa Lorraine.

Drie dagen kalfszwezerikjes.

In de horeca hou je het alleen vol als je met passie werkt. Het is een harde stiel, maar ik zou niets anders willen doen. Bekijk je job niet als een job, maar zorg ervoor dat het aanvoelt als een hobby.

Bestaat dat, een klassiek overroepen gerecht? Ik vind dat elk gerecht wel iets speciaals heeft.

De afwas. Maar het hoort erbij.

Bij ons is dat vaak een groepsgebeuren. Samen in de keuken zetten we alle toffe ideeën op een rijtje. De seizoenen staan altijd centraal en van daaruit bouwen we verder op.

Kreeft thermidor. Een winters en zwaar gerecht.

Ik denk dat ik momenteel al in mijn grote droom zit. Voor mij hoeft er in de toekomst dus niet teveel te veranderen. Ik wil graag verder doen waar ik mee bezig ben en dat bestendigen.